اخیراً رئیس جمهور روسیه آقای پوتین مصاحبه ای را با ژورنالیست چیره دست ایالات متحده امریکا آقای کارلسون که در عین حال یک نویسندهٔ مؤفق که تمایلات سیاسی به حزب جمهوری خواهان امریکا نیز دارد، انجام داد. بدون شک زمان، مکان و هدف این مصاحبه از قبلاً مهندسی شده بنظر می رسید و احتمالاً شخص پوتین نیز خواستار انجام این مصاحبه در چنین یک حالت و مرحله اساس بود تا از یک سو در انتخابات آينده ریاست جمهوری که قبل از قبل کشمکش های جنجالی آن همه شهروندان این کشور را به هراس انداخته است، بطور غیر مستقیم لابی گری کرده باشد، تا باشد در صورت موفقیت کاندید مورد نظر اش، برائتی به آن در مورد مسئله اوکراین به کنار آمد.
این مصاحبه درد سرساز برای غرب و خاصتاً ایالات متحده امریکا پیام های بسیار واضح و روشن در ابعاد و زوایایی مختلف باخود داشت. کارشناسان امور با اکثریت مطلق این مصاحبه را یک برد سیاسی و دست آورد بزرگ برای پوتین قلمداد می‌کنند گویا وی توانسته بااستفاده از فرصت در یک ستیژ که توسط یک ژورنالیست چیره دست و مطرح ایالات متحده امریکا برایش آماده گردیده و وی نیز حقایق پشت پرده و پهلوها پنهان حکومت های آمریکا و غرب را به جهانیان و شهروندان این کشور ها بخصوص در مورد قضیه جنگ حاضر در اوکراین روشن و از سوی روسیه را درین مورد به دفاع حق مشروع معرفی کند.
این مصاحبه که در مدت زمانی کمتر، بیشترین بیننده و شنونده خود را داشت زمامداران غرب و امریکا را پریشان و نامید ساخته که عکس العمل های شدید عده ای از این رهبران را نیز در قبال داشت.
اما حال سؤال که مطرح میگردد این است که پوتین واقعاً توانست تیر اش را به هدف بزند ؟
بنظر بنده خطاهای که از سوی پوتین درین مصاحبه سر زد به وضاحت قابل مکث می باشد، بگونه مثال:
نخست اینکه پوتین بمثابه رئیس جمهور کشور که در حال حاضر در یک نبرد تمام اعیار که بیشتر از دو سال طول کشیده است نباید بیشتر از دو ساعت کاری خویش را وقف این مصاحبه می نمود، و این در حالی است که از کلمه “مصروفیتم بیشتر است و بخوبی بیاد ندارم….” را بار ها در جریان این مصاحبه بزبان نیز می آورد.
دوم، ابراز تکان دهنده ای پوتین از تصمیم پیوستن شوروی به پکت ناتو که از سوی ایالات متحده امریکا رد گردیده بود. واقعاً شاک کننده و دور از انتظار بود، چون شوروی بمثابه یکی از جناح های قدرت جهانی در گذشته و با تئوری و آرمان های مشخص سوسیالیستی داشت کشور های دیگر را تحت شعاع قرار میداد و علیه غرب و امریکا که حامیان نظام امپریالیستی هستند در تقابل مطلق قرار داشت. پوتین با بیان این نکته در حقیقت بر داعیه قبلی رهبران اتحاد جماهیر شوروی خط بطلان کشید.
سوم، باوجود دست بالا داشتن روسیه در نبرد اوکراین در صحبت های پوتین حس یأس و نامیدی نیز مشاهده می گردید و با بیان اینکه ژورنالیست امریکایی که در قید روسیه است گفت، “من نیز نمی خواهم این پسر بدور از خانواده اش در زندان باشد” و یا ناامیدی پوتین ازینکه هیچ کس حاضر به گفتگو با ما نیستند و همه درها بروی ما بسته شده اند. این نکات است که واقعاً پوتین در حقیقت چی را می‌خواهد برملا سازد.
ولی روی هم رفته، انعکاسات این مصاحبه همچو دسته شمشیر بران بود که پوتین بر سینه غرب و امریکا فرو برد. اینکه عکس العمل غربی ها و در رأس ایالات متحده امریکا در آینده های نه چندان دور در جواب این بیانات پوتین چی خواهد بود به آن دقیقه شماری می کنیم.
