پرچم به عنوان نماد آزادی، وقار و اعتبار یک کشور و ملت محسوب میگردد. به اهتزاز در آوردن پرچم ملی بیانگر شجاعت، دلیری و سربلندی قهرمانان و شهدای گلگون کفن است، که خون و جان های شیرین شان را در راه آزادی و استقلال کشور قربان نموده و ندای آن را به نسل های بعدی به میراث میگذارد. از همین سبب قدسیت و احترام به پرچم ملی جزء فرهنگ ملت هاست. برخی ها ممکن است پرچم ملی را همچو یک پارچه ابریشمی معمولی قیاس نمایند و یا هم چنین بپندارند، که گویا میتوان این پارچه ابریشمی را با رنگ های مرغوب و دلپذیر به قیمت ناچیز و یا گران از بازار یا کشمیره فروشی ها بدست بیاورند. اما بیاد و به خاطر باید سپرد که این پارچه ابریشمی گران قیمت شما اگر با طلا و سایر جواهرات قیمتی نیز تزئین گردیده باشد به هیچ عنوان نمیتواند جای پرچم ملی را بگیرد. چونکه درآن غرور، اعتبار، سربلندی، شهامت، استقامت و ندای پرسوز مادران و زنان که فرزندان و همسران خود را برای به اهتزاز درآوردن آن قربانی نموده اند، محسوس نمود. بخاطر باید سپرد که این پارچه گرانبهای ابریشمی تزئین شده با جواهرات به هیچ عنوان حس آزادی، ملکیت و غرور داشتن یک ملت و جغرافیا را که تا شما خود را متعلق آن میدانید، نمی دهد. دول جهان با پرچم های ملی خو که با رنگ/رنگ های و سمبول های مشخصی که تفسیر آن در فرهنگ این کشورها معنی عمیق خود را دارد به معرفی گرفته می شود. پرچم ملی کشور ما افغانستان که متشکل از سه رنگ مختلف چون سیاه، سرخ و سبز میباشد که از چپ به راست به شکل سه مستطیل عمودی، در کنار هم قرار گرفته اند و در وسط آن نشان ملی با نمادهایی یک مسجد با محراب و منبر که در بالای آن طلوع آفتاب و کلمه شهادت، در دو طرف مسجد دو پرچم افغانستان نصب شده است. حاشیه نشان دو خوشه گندم میباشد که در زیر آنها نام کشور افغانستان و سال ۱۲۹۸ ذکر گردیده و بيانگر استقلال افغانستان از سیطرۀ بریتانیا را دارد. گفته می شود که انتخاب رنگ های بیرق ملی افغانستان در لویۀ جرگۀ پغمان که در سال ۱۳۰۷ هجری خورشیدی برگزار شده بود، از سوی شاه امان الله خان غازی به عوض پرچم سیاه رنگی که قبلاً وجود داشت، پیشنهاد گردید و از سوی لويه جرگه تصویب شد. که رنگ سیاه آن نمادی از”دوران سیاه استعمار”، رنگ سرخ آن نماد “مبارزۀ مردم افغانستان در برابر استعمارگران” و رنگ سبز نماد “آزادی و سرسبزی” کشور بیان گردیده است. پرچم ملی افغانستان بنابر تغیر رژیم ها، انقلاب و جنگ های داخلی بار ها به میل گروه از افراد خلاف میل ملت تغیر یافته که این جهش در حقیقت صدمه‌ای بزرگ به تاریخ، هویت و یادبود از قهرمانی ها و فداکاری های نیاکان و بزرگان است که برای بوجود آوردن آن تا سرحد جان سر سختانه تا پای مرگ کوشیدند.
