بعد از ماه ها غور و رأی زنی، بالاخره روز گذشته “کمیتۀ نوبل ناروی” خانم “نرگس محمدی” از کشور ایران را برندۀ ” جایزه نوبل صلح سال ۲۰۲۳” اعلان نمود. در قدم نخست جا دارد تا دریافت جائزۀ صلح نوبل را به خانم “نرگس محمدی” از ته دل تبریک و تهنیت عرض نمایم. خانم “نرگس محمدی” از فعالان حقوق بشر ایران میباشد که بیش از دو دهه در راستای دفاع و ترویج حقوق بشر فعالیتهای خسته گی ناپذیری را انجام داده است. متأسفانه خانم “نرگس محمدی” در حالی ” جایزه نوبل صلح سال ۲۰۲۳” را دریافت میکند که خود در زندان دولت ایران بسر میبرد.
کاندید پیشتاز دیگر این دور جائزۀ صلح نوبل خانم “محبوبه سراج” بود. خانم “محبوبه سراج” نام و چهرۀ آشنا برای همه افغانها است. ایشان سالیان درازی را در غربت در امریکا بسر بردند، اما دوری از وطن و درد ملت روح سرشار از عشق شانرا چنان ناقرار ساخت که سرانجام تحمل آن ناگوار آمد. خانم “سراج” در سال ۲۰۰۳ بر زندگی شخصی و آسایش امریکا پا میگذارد و چون مرغی از قفس آزاد، بال بسوی کشور میگشاید و چون معشوقی که به جانان رسیده باشد، در آغوش وطن آرام میگیرد. با رسیدن به کشور کمر همت در خدمت ملت بست و چون تک چراغی در تاریکی های کشور تابید و چون مادرِ مشفق آغوش مهر بر روی یتیمان گشود؛ ایشان چون خواهر غمخوار پناۀ خانمهای بی پناه گردیدند، و چون بانگی در خاموشی آواز رسای زنان دربند کشوراش شدند. خانم “محبوبه سراج” با مخاطرۀ حیات و با وجود تهدید های شدید امنیتی و اخطار های مکرر، چون صد آهنین یکه و تنها در برابر زورگویان و زورمندان ایستاد و در هر مصاحبه، در هر مجلسی، و از هر تریبیونی آواز مظلومیت زنان کشوراش را بگوش جهانیان رساند.
در ۱۰۴ دور جوائز صلح نوبل، این جائزه به ۱۴۱ افراد و مؤسسات اعطا گردیده است. بعضاً چنین نیز واقع میگردد که در یک دور برای بیشتر از یک کاندید جائزه اعطا میگردد. یکروز قبل از برگذاری مراسم اعطای جوائز، نشریۀ “تایمز” در یک مقالۀ مبسوط از میان ۳۵۱ کاندید خانم “محبوبه سراج” و خانم “نرگس محمدی” را دو کاندید پیشتاز اعلان نمود (با صرفاً ۲٫۵ “امتیاز” بنفع خانم “نرگس محمدی”). تا لحظات اخیر حدس و گمان ها چنان بود که در این دور نیز خانم “محبوبه سراج” و خانم “نرگس محمدی” هردو برندۀ ” جایزه نوبل صلح سال ۲۰۲۳” اعلان گردند. در این شکی نیست که “کمیتۀ نوبل ناروی” زندگینامه، کارکردها، و دستاوردهای هریک از کاندیدهای جوائز را در کمال دقت مورد بررسی قرار میدهند، اما اینرا نیز نمیتوان نادیده گرفت که اکثراً تصامیم افراد متأثر از عواطف انسانی شان میباشد. از آغاز اعلان کاندیداتوری خانم “نرگس محمدی” برای این جائزه، دوستهای ایرانی ما چه در داخل ایران و چه در خارج “کمپاین” گسترده و قوی را به پشتیبانی از کاندیداتوری خانم “نرگس محمدی” براه انداختند. اما با تأسف که در قسمت خانم “محبوبه سراج” قضیه کاملاً برعکس بود: افغانهای داخل کشور صدایی برای بلند کردن نداشتند و در خارج از کشور نیز عدۀ خانمهای متعصب، پرعقده، و حسود در شبکه های اجتماعی “کمپاین” منفی را بر ضد کاندیداتوری خانم “محبوبه سراج” براه انداختند. برای این عده خانمها که ۲۰ سال خودرا بحیث “تیکه داران حقوق زنان” جازده بودند و از امتیازات جمهوریت استفاده ها کردند و در اخیر با هزاران ارتباط مرموز به کشورهای خارج پناه آوردند، نی پاس هموطنی ارزش داشت و نی احترام به همجنس خود شان. عقده های ناکامی ها و شکست های خودرا بر دیگران گشادن نشانۀ ضعف شخصیت افراد است. اینها در ماتم امتیازات از دست رفته و در حسرت بازار از رونق رفته هر صدای را که از حنجرۀ دیگری خارج میشود خاموش میسازند و در برابر هر گامی که دیگری بردارد مانع ایجاد میکنند. امروز نشرات دنیا در تبصره های خود از “نرگس محمدی” در حاشیه ذکر میکنند، ولی محور اصلی تبصره ها درد و الم زنهای ایران است. با “کمپاین” در برابر کاندیداتوری خانم “محبوبه سراج”، اینعده خانمهای نابخرد در واقع نمیخواستند تا مصائب زنان کشور خودشان سرخط اخبار های جهان گردد. اینعده گفتار هنرپیشۀ انگلیس “کیت الن” را ثابت نمودند که: “بزرگترین دشمن زنها خود زنها استند.”
اما برای ملت افغان و خاصتاً برای خانمهای افغان خانم “محبوبه سراج” یک قهرمان است. خانم “محبوبه سراج” ۲۰ سال قبل یک چهرۀ نه چندان شناخته بود اما امروز ایشان یکی از زنان مطرح نتنها در افغانستان بلکه در سطح جهان استند. خانم “محبوبه سراج” برندۀ ملیونها قلبی است که برای یک فردای روشن در داخل سینۀ هر افغان میتپد. تاریخ معاصر افغانستان شیر زنی چون خانم “محبوبه سراج” را بخاطر ندارد. خانم “محبوبه سراج” بدون شک که جای خودرا در میان زنان نام آور کشور چون “نازو انا”، “ملالی میوند”، “غازی ادی” و دیگران تثبیت نمود.
خانم “محبوبه سراج” ۲۰ سال قبل یکه و تنها بر این جادۀ ناهموار گام گذاشت، اما امروز ملت بزرگ افغان را در کنار خود دارد. عمر شان مستدام و راه شان پربار باد.
