اقتباس از شمارهٔ پنجم مجلهٔ لمر، جدی سال ۱۴۰۰ه ش، جنوری سال ۲۰۲۲م
… یکسال میگذرد، از تحریر اولین پیام لمر در اولین شمارهٔ لمر. یکسال پرحادثه، یکسال پر از نشیب و فراز، سال پر از بدست آوردن ها و پر از بسیار ازدست دادن ها. بعضی رفتن ها و آمدن های این سال آنقدر دردناک بودند، که شاید من و تو، ای خوانندهٔ ارجمند من! در مسیر عمر خود دردی بدین وسعت و به این عمق را احساس نکرده بودیم.
درد سوختن خِرمن ما، خِرمنی که ما یک عمر زمینش را با خون دل آب داده بودیم و یک عمر، شب و روز خود را برای پرورش اش یکی کرده بودیم.
نیمهٔ نخست سال با گردن بلند به بالا نگاه میکردیم و عزت و آیندهٔ ملت خود را در سمبول سه رنگ سیاه، سرخ و سبز خود میدیدیم. ولی ناگه این سه رنگ به زمین افتاد و با افتادن خود نگاه و سر ما را با خود یکجا به زمین انداخت.
آنگه که قامت تو فرو ریخت برزمین
بشکست قامتم! بخمید پشت من ازین
چشمان من بلند بسوی تو پرکشان
غافل که توفتاده بروی زمین، غمین
ایستاده ام بسوی تو و مینگرم بخود
ما را چه شد بگو! که تباه گشتیم این چنین
ما غرق حسن تو و تو مشغول دلبری
غافل که دشمنان تو نزدیک در کمین
من مست صد ترانه و ناگه یک شکست
در گوش من صدای سقوط تو کرد طنین
هرگز گمان مبر که خاموش بگذریم
صد همچو من فدای قدت بیرق وزین
جای تو نیست روی زمین سربلند کن
بگذار سر به شانهٔ من عاقبت ببین
تا آسمان پاک خدا سر بلند شوی
این وعده است با تو مرا لحظهٔ پسین
این تأثر و این یأس دردناک که ناشی از یک سقوط قهقرایی یک ملت متمدن است، آیا میتواند امید این ملت را از آن بگیرد؟؟؟ هرگز نه!
ملتی که مقابل هر هیولا سینه سپر کرده است و به هر سنگ آسمانی سر زده است، به هیچ تاریکی تسلیم نخواهد شد! این ملت همانګونه که مقابل فساد، زورګویی، ظلم، استبداد و اشغال قد بلند کرد و پیروز بدر آمد، مقابل جهل و تاریکی خواهد جنگید. روشنایی مرام ماست. هنوز کارزار مبارزه علیه تاریکی داغِ داغ است! و روح روشنایی پرور ما آمادهٔ نبرد علیه تاریکی.
مبارزه دوام دارد…
درخانۍ ذهین
مدیر مسئوول و صاحب امتیاز مجلهٔ لمر
جدی سال ۱۴۰۰هجری شمسی
اول جنوری سال ۲۰۲۲ مسیحی
