از آغاز سلطۀ طالبان در ۱۵ آگست ۲۰۲۱، اوضاع زن و دختر افغان به مراحل مختلفه به تغییرات گوناگونی مواجه گردید که در اکثر حالات سؤال برانگیز و غیر قابل قبول می باشد. با قدرتمندی دور دوم این گروه و گذشت دو دهه ، نسل دیگری از جمعیت جنگجوی طالب در جهان متفاوتی و یقین با طرز تفکری مجزا به روی کار آمدند. این ها به هیچوجهه نمیتوانند از تغییراتی که تکنالوژی ای قرن بیست و یکم بر جهان پخش نموده است غافل بمانند و قدرتمندی و پیشرفت جهانی طبقۀ اناث را در امور متساوی با مردان به اغماض بسپارند. همان است که اکثر تغییرات حتمی ای را که محیط اجتماعی امروز افغانستان ضرورت دارد، با قیودی که بر نیمی از ملت تحمیل گردیده است، از جانب اکثر زورمندان و اولیای امور طالب پسندیده و مناسب نمیباشد.
در جامعۀ بستۀ افغانستان امروز، علی الخصوص محیط شهر ها زنان از کار و نیمی از متعلمات از دروس و محصلین اناث از پوهنتون ها منع و خانه نشین گردیده اند که اثرات ناگوار این جریانات، نهایت تأسف آور و دور از انصاف است؛ در زمینه رکود چرخ اقتصادی خانواده ها بصورت خصوصی و صدمات مهیب پایین رفتن عایدات ملی بصورت کل، از توان یک مملکت رو به انکشاف کاملاً دور میباشد.
از جانب دیگر منع تعلیم و تحصیلات عالی برای دختران و پامال حقوق مدنی و اسلامی آنان، عملیست غیر عادلانه وغیر قابل جبران که در پهلوی صدمات اجتماعی و حق تلفی در امور معارف، قشر تعلیم یافتۀ اجتماع کشور را از نگاه تمدن امروزی بصورت غیر منصفانه به عقب میراند.
در زمینۀ چنین معضلۀ اجتماعی و غیر قابل قبول، از جانب دیگر تعدادی از گروه های طالبان که ادارۀ امور مهمی را بر عهده دارند، وقتاً فوقتاً اعلام میدارند که کار و تعلیم و تحصیل حق مشروع زن و دختر افغان است و تعلیم در اسلام بر مرد و وزن فرض «؟» است.
با چنین روش ضد و نقیضی، مشاهده میگردد که زنان در میدان های طیاره در کشور وظایف محوله را به سادگی اجرا نموده و در امور تجارتی هم دست بالایی دارند، طوریکه هفتۀ قبل با هیئت رسمی ای که برای قرار داد ها و فعالیت تجارتی مشترک بین ترکمنستان و افغانستان به عشق آباد، مسافرت نمودند، در حدود ۱۵ نفر تجار زن همراه بود که به یقین برای پیشرفت کار و مشغلۀ خود ها این سفر را فعالانه انجام دادند.
ماه گذشته مشاهده گردید که دولت طالبان در ۱۱ ولایت افغانستان فورمه های تعلیمات طبی برای کمک به زنان حامله رابین دختران فارغ التحصیل صنوف ۱۲ توذیع کردند که داوطلبان اقدام به
به دریافت فورمه ها برای آموزش در شق ولادی و نسایی نمودند.
از طرف دیگر، راپور های گوناگون از داخل افغانستان مشعر استکه دستگاه اداری و آمریت طالبان که مرکز آن در شهر قندهار و گویا ذریعۀ «هبت الله آخوند» رهنمایی و کنترول میگردد، مرجع مهم صدور اوامریست که بیشترین بر قیود بر معارف دختران و فعالیت های زنان کار گر پافشاری و تأکید دارد، طوریکه حتی اوامر دین مقدس اسلام و اصول تعلیمی مرد و زن را در مجاز شمردن کار و تعلیم طبقۀ اناث غیر ضروری و نقیض میپندارد.
از جانب دیگر بعد از سپری شدن دونیم سال از بقدرت رسیدن طالبان، هنوزجامعۀ بین المللی دولت جدید را برسمیت نشناخته و قیود زیادی از نگاه اقتصادی به دلیل مشکلات تحصیل و کار دختران و زنان بر دولت متذکره وضع نموده اند. البته طالبان هم بر ادعای اینکه چنین معضله ای مؤقتی بوده و به اساس شریعت و هدایات اسلامی آنان حقوق و امتیازان طبقۀ اناث را اعاده «؟» خواهند نمود، وقتاً فوقتاً اعلامیه ای صادر مینمایند، در حالیکه در عمل قیودی کمتریکه در آغاز قدرتمندی شان در قسمت کار زنان و تحصیل دختران موجود بود شدت اختیار نمود و نا امیدی زیادی را سبب گردیده است.
امیدواریم با شرایط فعلی، راهی برای رسیدن به حقوق حقۀ دختر و زن افغان که در محرومیت و آرزو و تلاش برای تحصیل علم و کار و مشغله بسر میبرند، در فضای تاریک امروزی گشایش یابد.
